Podręczniki do języka polskiego to przede wszystkim wypisy
Praca z podręcznikiem nie jest dla tego celu kluczowa. Podręcznik do języka polskiego służy dziś przede wszystkim jako tzw. wypisy, wybór tekstów w porządku chronologicznym, które nauczyciel może przerobić z uczniami według stosunkowo swobodnie dobranego klucza. Istnieją wprawdzie serie podręczników, które pragną wyjść poza utarty schemat - należała do nich np. popularna w poprzednim programie nauczania seria To lubię!. Podejście takie narzuca nauczycielowi własny schemat nauczania problemowego, który może okazać się jeszcze bardziej krępujący, niż sztywny schemat historycznoliteracki.Właśnie sposób doboru tekstów warunkuje więc jakość i przydatność podręczników. Zdarzają się przy tym podręczniki dobre - np. Ponad słowami 1, podręcznik do I klasy liceum i technikum, zawiera dwa teksty Kartezjusza i obszerny wyciąg z Pascala dobrane tak, że omówienie poglądów tych filozofów i ich znaczenia dla kultury ludzkiej jest łatwe. Zdarzają się jednak też podręczniki słabsze, z przypadkowym lub mało przydatnym dla nauczyciela doborem fragmentów. Wybierając podręcznik, nie koncentrujemy się więc na jego treści dydaktycznej, gdyż zawsze bardziej istotny okaże się sposób doboru zawartych w nim wierszy i fragmentów prozy do przerobienia na lekcjach.
Uzupełnienie treści podręcznika
W związku z faktem, że podręcznik do języka polskiego służy przede wszystkim jako wybór tekstów, konieczna staje się własna praca koncepcyjna, która pozwala na uzupełnienie jego treści. Jedynie w ten sposób historycznoliteracką podstawę programową można uzupełnić o elementy nauczania problemowego. Dobry podręcznik pozwala uczniowi obcować z tekstami z tej samej epoki, ale utrzymanymi w różnych konwencjach i w odmiennej estetyce. Pozwala to na wprowadzenie elementu subiektywnego - na uniknięcie znużenia natłokiem jednostajnych tekstów.Konieczne staje się więc opracowanie cyklów lekcyjnych, które zderzają ze sobą wybrane bloki tekstów. Cykle takie obejmują pewne całości problemowe. Pozwala to na skupienie nauczania na wybranych blokach problemów uniwersalnych, które są bardziej interesujące dla ucznia, niż "sucha" historia literatury. Bardziej interesujące stają się też same teksty, gdyż mieszanie różnych konwencji i estetyk generuje "napięcia międzytekstowe", pozwalające na ich bardziej interesujące interpretacje. Cykle takie należy uzupełnić też o elementy multimedialne, odzwierciedlające funkcjonowanie ucznia w środowisku nowych mediów.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.