W poszukiwaniu leśnych szkodników

Najbardziej narażone, na szkody związane z żerowaniem szkodników na korzeniach, są młode drzewka. Owady żerujące na ich słabo rozwiniętych systemach korzeniowych szybko doprowadzają do obumarcia sadzonki. Aby ustrzec się przed stratami w uprawach kontrolę wykonuje się przed posadzeniem nowego pokolenia czyli na powierzchniach przeznaczonych do odnowień lub zalesień oraz na szkółkach leśnych.

Jak wygląda taka kontrola?

Potocznie nazywamy ją badaniem zapędraczenia gleby i na pewno trzeba się przy niej napracować. Należy bowiem wykonać tzw. doły próbne o wymiarach 0,5 m x 1m i głębokości minimum 50 cm oraz przeszukać wydobytą z niego glebę.

W glebie będziemy poszukiwać przede wszystkim postaci larwalnych owadów z rodziny chrząszczy. in.: chrabąszcza majowego, chrabąszcza kasztanowca, wałkarza lipczyka i guniaka czerwczyka. Larwy tych gatunków żyją w glebie kilka lata i w tym okresie uszkadzają coraz to grubsze korzenie.

Ilość dołów, które musimy wykopać, zależy głównie od rozmiaru nasadzeń planowanych do wykonania w następnym roku. Na każdy hektar takiej powierzchni należy wykopać minimum 6 dołów. W Nadleśnictwie Świdnik łącznie wykonuje się ich około 600 sztuk.

Wszystkie zebrane owady trafiają do pojemniczków z nasyconym roztworem soli kuchennej, który zabezpieczy je przed zepsuciem. Na pojemniczku umieszcza się informację o lokalizacji dołu, z którego wydobyto owady.

Tak przygotowany materiał trafia do Zespołu Ochrony Lasu, gdzie po mikroskopem specjaliści określają gatunek i wiek owada. Na podstawie otrzymanych danych przeprowadzają analizę zagrożenia poszczególnych powierzchni. Jeśli okaże się, że liczba i wiek zebranych owadów jest wyższa od wartości określonych w tabelach Instrukcji Ochrony Lasu odstępujemy od sadzenia w następnym roku i czekamy aż larwy przekształcą się w owady doskonałe i wylecą z gleby.

Magdalena Szczepanik Nadleśnictwo Świdnik